شهيدعلی فتحي پور درگاه

شهید حسن باقری

در عملیات بیت المقدس، در عرض یک هفته، پنج بار محل استقرار تیپ ولی عصر (عج) را عوض کردند، خسته شده بودیم. لب به اعتراض گشودیم و رفتیم سراغ حسن باقری. گفتیم: امکانات نداریم، دیگر به هیچ وجه از محل فعلی تکان نمی خوریم! ما قوه محرکه می خواهیم! هرچه می خواهد بشود، مگر بالاتر از سیاهی هم رنگی هست؟ شهید باقری گفت: «بله هست! بالاتر از سیاهی، سرخی خون شهید است که روی زمین ریخته می شود! قوه محرکه شما خون شهید است.» بعد هم کمی امیدواری داد و از موفقیت در جنگ خبر داد. از آن لحظه هر وقت یاد حرفهای او می افتم، بدنم سرد می شود، انگار در آن لحظه آب سرد روی تنم ریخته اند.

تولدت مبارک شهید!

تولدت مبارک علی جان. سی و دوسالی شده که روز میلادت اندوه به جانمان می افتد. سی و دوسال از اخرین باری که بودی گذشته. از روزهایی که دلخوشی مادر بودی. راستی حال مادر چطور است؟ سلام ما را برسان. سلام ما را که هر روزمان شده التماس به خاک تا برایش خبر نبرد دلتنگی هایمان را، خبر نرساند تنهایی هایمان را. مادر که نباشد امید نیست.

تو رفتی، مادر رفت، همه ی امیدمان رفت. اصلاً رسم روزگار همین است، که بعضی ها وقتی می روند همه ی شهر را با خود می برند. و ما می مانیم و دلتنگی هایمان. می دانی دلم می خواهد قسم  جلا له بخورم، که علی جان! ولله که شهر بی تو مرا حبس می شود...

ما با خانه ی بی تو، کنار می آییم. از بس صبرمان در این دنیا زیاد شده. اما تو می دانی و  آن دنیایمان! تو بی ما، آن دنیا را تاب نیاور. شفاعتمان کن.

میلادت مبارک قهرمان

بسم الرب شهدا و الصدیقین

وقتی اسفند می آید دلم خیلی بی قرار است. آرام ندارد انگار. هر لحظه و ثانیه "علی" جلوی چشمان من است. از روز رفتن به جبهه، از خداحافظی اش، از شب به یاد ماندنی ای که صبح فردایش قرار بود اعزام شود.

مادرم آن شب چه کارها که نمی کرد. هر غذایی که علی دوست داشت مهیا می کرد. اصلاً انگار می دانست آخرین شام علی است؛ آخرین شبی هست که در کنار مادر و پدر است. چه دلبری ها که علی از مادر نکرد. و مادر پروانه وار به دور علی می چرخید. مادر است دیگر، بند دلش وصل به علی بود.

****

این روزها سالگرد شهادت علی جانِ ماست. اصلاً برادر همیشه جانِ خواهر است. 

این روزها، روزهای بی قراری است. و من هرچه خواستم از علی بنویسم، ازز مقام شهادتش، از اخلاق او، از زندگی اش و... ، خودم را کوچک دیدم و زبان قلمم قاصر.

مگر می شود از مقام و منزلت شهید نوشت؟ آنها مثل دریا هستند و منِ قطره کی توان وصف دریا دارم؟

علی برای خدا بود. خالص بود...

و چون عاشق خدا شوند، خدا نیز عاشق انها می شود، و خدا عاشق هرکس شود، او را می میراند. و فکر نکن که شهدا مرده اند. بلکه زنده اند و نزد خدا روزی می خورند.

***

علی جانم، شاد باش، زیرا تو دنیای خودت را آباد کردی. و آخرتت آبادتر است. دستِ مرا هم بگیر.

         منزل پدری شهید

        منزل پدری شهید

                                                        مزار پدر و مادر شهید در پایین مزار خود شهید

                                                   شهید علی فتحی پور(دومین نفر از سمت راست)

                                                شهید علی فتحی پور (اولین نفر از سمت راست)

شوق رفتن به مناطق درگیر جنگ از همان آغاز دفاع مقدس

سال62آموزش پرورش اردوی دیدارازمناطق غرب وکردستان رابرای دانش آموزان برپاه می کند؛خبررفتن به گوش علی می رسد؛ اوهم با سایر  دانش آموزان به غرب کشورمی رودکه این عکس مربوط به رفتن به کردستان به مدت10روزبود؛ازهمین زمان شوق رفتن برای کمک به مردم کردستان بردل داردکه در نهایت در  سال 64 به گرفتن رضایت جهت حضور در کنار هم رزمان خود می شود.ودر23 اسفند64به آرزوی خویش میرسد.

--------------------------------------------------------------------------

مادر؛هنگام آموزش شهیددرپادگان آموزشی منجیل درکنارفرزندش

------------------------------------------------------------------