شهيدعلی فتحي پور درگاه

کمی آرام تر شاد باشید

همه شادی من اینجا خوابیده...

***

روز  "پدر"  را به تمام فرزندان شهدا تبریک می گوییم

که پدرانشان زنده و عند ربهم یرزقونند...

هزار بار نبودنت را مرور می کنیم

بگو نمی آیی؟

تمام کن این خواب طولانی را

مگر نگفتند که شهدا زنده اند؟ پس کجا ماندی؟

بلند شو، لباست را از این خاک سی و چند ساله بتکان و بیا

بیا و بگذار تا دوباره بهار شود

خانه همانجاست، سراغش را از کسی نگیر

راستی نام کوچه را هم عوض کردند، به نام توست

به آستانه در که رسیدی سلام نکن

مادر نیست

پدر هم بعد او رفت

ولی تو بیا

سی و سه سال است که نبودنت را ماتم میگیریم

هر اسفند به انتظار بهاری هستیم که بعد از تو خزان شد

عزیز مادر! بهار به بهار حالمان تحویل می شود با قاب عکست روی سفره هفت سین

سین هشتمم! سرباز وطن! ما با جای خالی ات چه کنیم؟

***

سی و سومین سالگرد شهادت علی فتحی پور درگاه

عکست را روی طاقچه گذاشتم

یادت را اما به دلم می آویزم

یادت بوی باران می دهد

 ***

دیشب خواب دیدم که برگشتی

تو بودی، مادر هم بود

روی ایوان لالایی می خواند برایت

و یکی یکی گلوله های تنت را در می آورد و زخم هایت را مرهم می گذاشت

 مانده بود با زخم های دلت چه کند

خواب دیدم که دوباره لبخند میزدی

از اخرین لبخندت میدانی چند شب و چند روز می گذرد؟

***

کاش دنیا را از نو می نوشتند

تو می ماندی

مادر نمی رفت

و هیچ جنگی خواب دخترکان سرزمینمان را آشفته نمی کرد