شهيدعلی فتحي پور درگاه

بسم رب الزهرا

تمام شهر پی کشتن ولی بودند / نبود مردی و نامردها ولی بودند

که هرکدام به تفسیر خود یلی بودند / چهل نفر که همه قاتل علی بودند

    به سمت حادثه برگشت آن همه انگشت / قسم به فاطمه دیوار و در علی را کشت

   به کوچه آمده رخصت گرفته اند از هم  / و صف به صف همه نوبت گرفته اند از هم

  سپس دویده و سبقت گرفته اند از هم / برای ضربه رضایت گرفته اند ازهم

     تمام نیتشان قربه الی الله است / و تازه ضربه ی دستی بزرگ در راه است

         یکی غلاف به قصد ثواب بردارد/ یکی به نیت مولا طناب بردارد

      دری که سوخت به یک سمت تاب بردارد /  لگد اگر بزنندش شتاب بردارد

برای کشتن مولا شتاب در کافیست / برای حفظ امامت دوتا پسر کافیست

گذشت کوچه و یک کوچه دگر آمد / چهل نفر همه رفتند و یک نفر آمد

چنان بلند شد و دست سمت سر آمد / به سوی فاطمه دیوار مثل درآمد

همیشه کوچه غمِ اهل سوختن باشد / خصوصا اینکه تماشگرش حسن باشد

حسن که ضربه ی سختی به طاقتش می خورد / حسن که ضربه ی اصلی به غیرتش میخورد

چه خوب بود که سیلی به قامتش میخورد / ولی از این همه بادی به صورتش میخورد

همین نسیم، حسن را هزار سال بس است / برای گریه هرشب همین خیال بس است

گذشت کوچه و یک کوچه ی دگرآمد / زسمت کوچه ی سرنیزه ها خبر آمد

که شمر جای مغیره در این گذر آمد / ولی نه روبروی او که پشت سر آمد

غلاف خنجر و حنجر به جای بازو شد / شبیه مادرش آخر شکسته پهلو شد

رسید روضه به جایی که دیدنش سخت است / به حنجری که یقینا بریدنش سخت است

تنی که مثله شود پاکشیدنش سخت است / «صدای وای بنی» شنیدنش سخت است

اگرچه سخت سرت را، ولی جدا کردند / چنان که فاطمه را از علی جدا کردند

همین که تیر رها شد تیغ می برد / رفیق میزند و نا رفیق می برد

عمیق بوسه زده پس عمیق می برد / رفیق می زند و نارفیق می برد

چنان پرنده که هی بال را به هم زده است / صدای فاطمه گودال را به هم زده است